پیام تسلیت امیر اکبری برای فقدان چهره فرهنگی بوشهر

در پی درگذشت دکتر سید جعفر حمیدی، مدیرعامل شرکت توسعه پلیمر کنگان پیام تسلیتی صادر کرد و این ضایعه را به جامعه علمی تسلیت گفت.

به گزارش موج انرژی، در این پیام، دکتر اکبری با ابراز تأسف و تأثر عمیق نسبت به درگذشت این چهره علمی و فرهنگی، از خدمات علمی، فرهنگی و آموزشی دکتر حمیدی در اعتلای دانش و اندیشه یاد کرد و فقدان وی را ضایعه‌ای بزرگ برای جامعه علمی کشور به‌ویژه استان بوشهر دانست.

وی در ادامه، ضمن گرامیداشت مقام علمی و فرهنگی آن مرحوم، خاطرنشان کرد: «بی‌تردید آثار ماندگار دکتر حمیدی در حوزه‌های ادبیات، شعر، آموزش و پژوهش، همواره در یادها خواهد ماند.»

مدیرعامل شرکت توسعه پلیمر کنگان، این ضایعه را به خانواده ایشان، شاگردان، دوستداران و جامعه فرهنگی کشور تسلیت گفت و برای آن مرحوم رحمت واسعه الهی و برای بازماندگان صبر و شکیبایی مسئلت کرد.


دکتر سیدجعفر حمیدی، متولد ۵ آذرماه ۱۳۱۵ در بندر بوشهر و فارغ‌التحصیل دکترای ادبیات فارسی از دانشگاه فردوسی مشهد بود. بیش از ۴۰ سال تدریس در دانشگاه‌های کشور از جمله دانشگاه شهید بهشتی، شرکت و ارائه‌ مقاله و سخنرانی در سمینارها و کنگره‌های علمی و ادبی داخل و خارج از کشور، و تألیف بیش از ۴۰ عنوان کتاب در حوزه‌های مختلف، بخشی از یک عمر فعالیت علمی و فرهنگی ایشان است.

«وصلت در سده‌ی تظلم» (۱۳۴۸)، «ابر باران‌بار» (۱۳۵۳)، «ابراهیم، ابراهیم» (۱۳۵۸)، «از خون کبوتران» (۱۳۵۸)، «نهضت ابوسعید گناوه‌ای» (۱۳۵۸)، «از سایه تا نشان» (۱۳۶۰)، «تاریخ اورشلیم (بیت‌المقدس)» (۱۳۶۴)، «۳۳ غزل عرفانی فروغی بسطامی» (۱۳۶۹)، «آینه‌ شروه‌سرایی» (۱۳۷۵)، «سعدی در کیش» (۱۳۷۶)، «بوشهر در مطبوعات عصر قاجار» (۱۳۷۸)، «فرهنگ‌نامه‌ی بوشهر» (۱۳۸۰)، «سی بوشهر» (۱۳۸۱)، «دگرگون‌نامه» (۱۳۸۷)، «عاشقانه‌های هفتاد» (۱۳۸۸)، «منظومه‌هایی برای خلیج فارس» (۱۳۸۸)، «میرمُهنّا» (۱۳۹۰)، «حافظ نوپرداز» (۱۳۹۳)، «فرهنگ‌نامه‌ی شب» (۱۳۹۴)، «فرهنگ واژه‌های بوشهری» (۱۳۹۸)، «ایرج میرزا و شعر تعلیمی» (۱۳۹۹)، «خرنامه» (۱۳۹۹) و «بوشهر من» (۱۴۰۱) برخی از آثار منتشرشده‌ دکتر سید جعفر حمیدی است.

در سال ۱۳۸۳ به همت شورای شهر تهران مراسم بزرگداشتی هم‌زمان با ۸۳ سالگی ایشان برگزار شد و یکی از خیابان‌های این شهر واقع در محدوده‌ محل سکونتشان (باقرخان) به نام «دکتر سید جعفر حمیدی» نامگذاری شد.

حمیدی در ماه‌های آخر عمر خود به دلیل بیماری در منزل بستری بود و نتوانست در مراسم بزرگداشت خود شرکت کند.