بی‌توجهی صنایع نفت و گاز به ورزش جنوب؛ تهدیدی برای سلامت جامعه

صنایع نفت و گاز مستقر در جنوب بوشهر، با وجود آلودگی‌ها و اثرات زیست‌محیطی، سهم محدودی از اعتبارات خود را به مسئولیت‌های اجتماعی به‌ویژه در حوزه ورزش اختصاص می‌دهند. این بی‌توجهی، واکنش‌های جدی مقامات محلی و معترضان را برانگیخته است.

به گزارش جنوب استان، صنایع نفت و گاز و پتروشیمی مستقر در شهرستان عسلویه، کنگان، جم و دیر از توابع استان بوشهر با وجود آلودگی‌ها و تاثیرات زیست‌محیطی مخرب ناشی از فعل و انفعالات صنعتی و شیمیایی خود، همچنان از اختصاص سهمی شایسته به مسئولیت‌های اجتماعی و رفاه جوامع محلی در حوزه‌هایی چون درمان، بهداشت، فرهنگ و ورزش سرباز می‌زنند. با اینکه طبق آیین‌نامه وزارت نفت این شرکت‌ها موظف به جبران خسارات و ایجاد رفاه نسبی برای مردم بومی در این مناطق هستند، بسیاری از زیرساخت‌های ورزشی در چهار شهرستان جنوبی استان یا فرسوده هستند یا به‌طور کامل غایب‌اند.

آیت‌الله صفایی‌بوشهری، نماینده ولی فقیه در استان و امام جمعه بوشهر، در خطبه‌های نماز جمعه مورخ ۱۷ مهر ۱۴۰۳، به انتقاد از عدم مسئولیت‌پذیری صنایع پرداخت و در فضای مجازی با انتشار بخشی از خطبه خود گفت: «ورزش موجب سالم‌سازی و سالم‌مانی جامعه است و ورزش قهرمانی نیز می‌تواند غرور و افتخار ملی و جهانی به ارمغان آورد. مراکز صنعتی استان به ویژه حوزه نفت، گاز و پتروشیمی و همچنین نیروگاه اتمی و دیگر مراکز مرتبط، باید در پیوست فرهنگی و اجتماعی خود به‌ویژه در زمینه ورزش به نحو احسن عمل کنند.»

بی‌توجهی به این حوزه در حالی ادامه دارد که ورزش در سلامت اجتماعی و حفظ سلامت روانی افراد جامعه، نقشی اساسی دارد. عدم تأمین زیرساخت‌های ورزشی برای چهار شهرستان جنوبی که تحت تاثیر آلودگی‌ها و آسیب‌های زیست‌محیطی این صنایع قرار دارند، موجب شده است که بسیاری از خانواده‌های بومی و کارکنان و کارگران مستقر در این مناطق از امکانات ورزشی مناسب بی‌بهره بمانند. این صنایع باید از طریق ارائه فضاهای ورزشی مناسب برای جوانان، زنان و دیگر گروه‌های جامعه محلی، سلامت و رفاه آن‌ها را تامین کنند و همچنین با حمایت از تیم‌های ورزشی بومی که در مسابقات استانی و کشوری حضور دارند، انگیزه و امید را در جامعه پیرامونی خود تقویت کنند.

اگرچه صنایع نفت و گاز گاهی از ورزش زنان یا تیم‌های ورزشی محلی حمایت‌هایی داشته‌اند، اما این حمایت‌ها اغلب مقطعی بوده و در برابر آنچه برای تیم‌های غیربومی هزینه کرده‌اند، ناچیز محسوب می‌شود. برای نمونه، در برهه‌ای که تیم پارس جنوبی جم در لیگ برتر فوتبال حضور داشت، منطقه ویژه اقتصادی انرژی پارس از این تیم حمایت کرد، اما با مشکلات مالی و عدم تداوم این حمایت‌ها، تیم به دسته‌های پایین‌تر سقوط کرد. این در حالی است که سال گذشته، هلدینگ خلیج فارس به‌عنوان یکی از شرکت‌های نفتی بزرگ کشور، اسپانسر یکی از پرهزینه‌ترین تیم‌های لیگ برتر، یعنی استقلال تهران شد. این اقدام تبعیض‌آمیز با واکنش رسانه‌های بومی و مردم منطقه مواجه شد اما تأثیری بر تصمیم‌گیری این صنایع نگذاشت.

این گونه اقدامات، که به نوعی بی‌توجهی به نیازها و مشکلات ورزش بومی استان به‌ویژه تیم‌های مطرحی چون شاهین بوشهر، ایرانجوان و پارس جنوبی جم تعبیر می‌شود، نشانگر عدم توجه صنایع نفتی و پتروشیمی به تعهدات اجتماعی خود در قبال جامعه پیرامون است. علاوه بر تیم‌های ورزشی، این صنایع در ایجاد زیرساخت‌های ورزشی استاندارد و مورد نیاز، عملکرد مناسبی نداشته‌اند. در نتیجه، بسیاری از جوانان و خانواده‌ها در شهرهای جنوبی استان همچنان از داشتن سالن‌ها و تجهیزات ورزشی استاندارد، استخرهای عمومی، خوابگاه‌های ورزشی و فضاهای ورزشی مجهز بی‌بهره هستند.

این بی‌توجهی‌ها به حوزه ورزش، جامعه محلی را به سمت رکود و کاهش مشارکت در فعالیت‌های ورزشی سوق داده و استعدادهای بومی را به ترک ورزش حرفه‌ای ترغیب می‌کند. فعالان اجتماعی و رسانه‌های محلی هشدار می‌دهند که ادامه این روند سلامت جامعه را به خطر می‌اندازد و ممکن است در آینده منجر به مشکلاتی چون افزایش آسیب‌های اجتماعی و اعتیاد شود. در پایان، به مدیران صنایع نفت و گاز هشدار داده شده است که اگر به مسئولیت‌های خود در قبال پویاسازی و حمایت از ورزش جنوب عمل نکنند، در آینده ناچار خواهند بود هزینه‌های بیشتری برای مقابله با پیامدهای منفی اجتماعی این بی‌توجهی‌ها بپردازند.